In een klein bergdorpje buiten Verona heeft de Italiaanse kunstenaar Elisabetta Zangrandi het afgelopen jaar gewerkt aan een portrettengalerij die de inspanningen van 900 jaar lang artiestenvrouwen weerspiegelt.
Op zaterdag 11 mei opent Keyes Art in Sag Harbor “Elisabetta Zangrandi: Musée Imaginaire,” een tentoonstelling samengesteld door Alison M. Gingeras, met een receptie van 18.00 tot 20.00 uur. De tentoonstelling loopt tot 26 juni.
In deze tentoonstelling heeft Zangrandi een reeks zelfportretten van vrouwelijke kunstenaars geïnterpreteerd, waarbij ze deze iconische figuren uit de kunstgeschiedenis transformeerde tot haar eigen persoonlijke canon van voorgangers – en Keyes Gallery tot een alternatief feministisch museum.
Het vroegste werk dat wordt genoemd is van de 12e-eeuwse Duitse monastieke Guda van het Weissfauen Convent, die haar eigen gelijkenis opnam in een verlicht manuscript; haar afbeelding wordt beschouwd als het vroegst ondertekende zelfportret van een vrouw in West-Europa. Enkele andere hoogtepunten van de tentoonstelling zijn Zangrandi’s eerbetoon aan de 17e-eeuwse Barok-wonderkind Artemisia Gentileschi (wiens allegorische afbeelding van zichzelf als verpersoonlijking van de schilderkunst een postuum landmark is geworden van de Oude Meesterschilderkunst) en pioniers van de 20e eeuw, zoals Alice Neel en Frida Kahlo. Met dit pantheon van kunstenaars reflecteert Zangrandi op de vitaliteit en continuïteit van vrouwelijke schilders in de geregistreerde visuele cultuur – en claimt ze haar eigen plek binnen deze stamboom van feministische kunstgeschiedenis.
Dit ensemble vormt haar eigen versie van het Musée Imaginaire – zij het met een feministische en excentrieke draai. André Malraux (1901-1976), de visionaire intellectueel en Franse minister van Cultuur, bedacht de term “musée imaginaire” in 1946 (vertaald als “museum zonder muren”) om de revolutionaire impact van fotografische reproductie van kunstwerken te beschrijven; hij pleitte voor het ideaalbeeld van het verzamelen van collecties via beeldreproductie als een krachtig middel om nieuwe kunstgeschiedenissen te construeren of imaginaire collecties samen te stellen die anders onmogelijk zouden zijn geweest.
In dialoog met curator en kunsthistoricus Alison Gingeras, die haar onderzoek naar de zelfrepresentatie van vrouwelijke kunstenaressen sinds de 16e eeuw heeft gedeeld, liet Zangrandi zich inspireren om vijftien doeken te creëren die iconische manieren van het portretteren van kunstenaars opnieuw bezoeken. Kunstenaressen pionierden als eersten met het genre van het portretteren van zichzelf met een palet in de 16e eeuw – de Vlaamse schilderes Catherina van Hemessen creëerde het eerste bekende “paletportret” in 1548. Deze doeken zijn geen gewone zelfportretten, maar een viering van professionele identiteit. Elk schilderij is een manifestatie van de legitimiteit van de kunstenaar en tegelijkertijd een embleem van haar unieke vermogen om belangrijke verschuivingen in de bijdrage van vrouwen aan de kunstgeschiedenis door de eeuwen heen belichamen.
Elk werk in de tentoonstelling is op eigen wijze en met een bedrieglijk fantasierijke stijl van Zangrandi gemaakt, waarbij wordt verwezen naar de oorspronkelijke composities en waarbij elk portret deel uitmaakt van haar eigen esthetische project. De achtergronden van veel van de schilderijen weerspiegelen thema’s die vaak voorkomen in het andere werk van Zangrandi – flora, fauna, mythologische wezens en wervelende motieven die hele afbeeldingsvlakken vullen. Als geheel bevestigen de werken in deze tentoonstelling het belang van het erkennen van de continuïteit van vrouwelijke kunstenaars door de eeuwen heen – gerechtigheid biedend aan die vrouwelijke pioniers die vaak worstelden om hun kunst uit te oefenen en hun plaats te claimen in de bredere dialoog binnen de kunstgeschiedenis.
Keyes Art bevindt zich op 45 Main Street in Sag Harbor. Voor meer informatie kunt u terecht op juliekeyesart.com.
Frequently Asked Questions (FAQ)
1. Wat is de tentoonstelling “Elisabetta Zangrandi: Musée Imaginaire”?
De tentoonstelling “Elisabetta Zangrandi: Musée Imaginaire” is samengesteld door Alison M. Gingeras en bevat een portrettengalerij van vrouwelijke kunstenaars die de inspanningen van 900 jaar lang artiestenvrouwen weerspiegelt.
2. Waar is de tentoonstelling te bezichtigen?
De tentoonstelling wordt gehouden bij Keyes Art in Sag Harbor, op 45 Main Street.
3. Wanneer is de tentoonstelling geopend?
De tentoonstelling opent op zaterdag 11 mei en loopt tot 26 juni. De openingstijden van de receptie zijn van 18.00 tot 20.00 uur.
4. Wie is Elisabetta Zangrandi en wat heeft zij gedaan?
Elisabetta Zangrandi is een Italiaanse kunstenaar die heeft gewerkt aan een reeks zelfportretten van vrouwelijke kunstenaars. Ze heeft iconische figuren uit de kunstgeschiedenis geïnterpreteerd en transformeert ze tot haar eigen persoonlijke canon van voorgangers.
5. Welke kunstenaars worden genoemd in de tentoonstelling?
Enkele hoogtepunten van de tentoonstelling zijn eerbetonen van Zangrandi aan kunstenaars zoals Guda van het Weissfauen Convent, Artemisia Gentileschi, Alice Neel en Frida Kahlo.
6. Wat is het Musée Imaginaire?
Het Musée Imaginaire is een concept bedacht door André Malraux. Het verwijst naar een imaginair museum zonder muren, waarin kunstwerken via fotografische reproductie worden verzameld om nieuwe kunstgeschiedenissen te construeren of imaginaire collecties samen te stellen.
7. Hoe heeft Zangrandi de tentoonstelling gemaakt?
In samenwerking met curator Alison Gingeras heeft Zangrandi vijftien doeken gecreëerd die iconische manieren van het portretteren van kunstenaars opnieuw bezoeken. De doeken zijn geen gewone zelfportretten, maar een viering van professionele identiteit.
8. Wat is de betekenis van de achtergronden in de schilderijen?
De achtergronden van de schilderijen weerspiegelen thema’s die vaak voorkomen in het andere werk van Zangrandi, zoals flora, fauna, mythologische wezens en wervelende motieven.
9. Wat is de boodschap van de tentoonstelling?
De tentoonstelling benadrukt het belang van het erkennen van de continuïteit van vrouwelijke kunstenaars door de eeuwen heen en biedt gerechtigheid aan die vrouwelijke pioniers die vaak worstelden om hun kunst uit te oefenen en hun plaats te claimen in de bredere dialoog binnen de kunstgeschiedenis.
Belangrijke termen en vakjargon:
– Musée Imaginaire: Een concept van een imaginair museum zonder muren, bedacht door André Malraux.
– Zelfportret: Een portret dat een kunstenaar van zichzelf maakt.
– Feministische kunstgeschiedenis: Een tak binnen de kunstgeschiedenis die zich richt op de bijdragen van vrouwen aan de kunst en de context van gendergelijkheid.
Verwante links:
– juliekeyesart.com (Hoofddomein van Keyes Art)