Traditioneel gezien is ballet een sterk gestructureerde en gesegregeerde kunstvorm, met verschillende rollen en verwachtingen voor mannelijke en vrouwelijke dansers. Maar vandaag de dag daagt onze gast de normen uit en transformeert ze deze. Welkom bij Art Works, de wekelijkse podcast van de National Endowment for the Arts. Ik ben Josephine Reed. Vandaag hebben we een gesprek met Adriana Pierce. Adriana is niet alleen een getalenteerde danseres en choreografe, maar ook een visionair leider in de balletgemeenschap. Haar baanbrekende initiatief, Queer the Ballet, transformeert het traditionele balletlandschap door inclusieve ruimtes en dansen te creëren voor queer artiesten, waarbij traditionele genderrollen worden doorbroken en er een meer inclusieve en dynamische dansgemeenschap wordt bevorderd. Door middel van voorstellingen, films en betrokkenheid in de gemeenschap herdefinieert Queer the Ballet niet alleen wat ballet kan zijn, maar biedt het ook essentiële representatie voor queer artiesten en publiek.
Adriana’s eigen reis is opmerkelijk. Vanaf de leeftijd van drie begon ze met dansen en trad ze op bij gerenommeerde gezelschappen zoals het New York City Ballet en het Miami City Ballet. Ondanks de uitdagingen van het navigeren van haar identiteit als een queer vrouw in een traditionele gesegregeerde kunstvorm, is ze uitgegroeid tot een krachtig voorvechter van verandering, met een verbreding van het scala aan klassiek ballet en het creëren van adembenemend mooi werk.
Adriana Pierce, allereerst bedankt dat je er bent.
Laten we beginnen met jouw verhaal: weet je nog wat jou aantrok tot ballet?
Ja. Ik ben opgegroeid met dansen en leerde in de Russische stijl. Ik groeide op in New Jersey en begon toen ik 14 was naar de School of American Ballet te gaan. Ik herinner me toen ik leerde hoe ik mijn hand in de Balanchine-stijl moest houden. Dat klinkt misschien als iets simpels, maar het is een grotere positie. Het heeft meer ruimte en ik voelde alsof ik alles wat meer kon openen. De bewegingen voelden groter aan en hadden een bepaalde kracht die resoneerde met mijn lichaam. Ik dacht toen: “Oh, dit voelt goed voor mij” en “Dit is wat ik begrijp dat ballet is”. Op een heel diep niveau voelde ik me hierdoor krachtig. Ik voelde me persoonlijk en tegelijkertijd voelde ik dat ik me uitstrekte naar anderen toe. Ik hou van dansen in de Balanchine-stijl en dat is wat me in het begin aantrok.
Je was een apprentice bij het New York City Ballet en daarna was je zeven jaar bij het Miami Ballet. Dat is best een lange tijd. Maar ik ben ook benieuwd naar de boodschappen die je als jonge danseres kreeg over gender en seksuele identiteit.
Ja, ik heb veel geleerd. Ik herinner me toen ik voor het eerst partnerlessen begon te nemen en dat was de eerste keer dat ik echt begreep dat er specifieke definities waren voor de manier waarop we ons mochten uiten of de ruimtes die we mochten innemen in de balletgemeenschap. In de partnerlessen lag de nadruk voor jonge mannen op hun kracht, hun bovenlichaamkracht en stabiliteit, terwijl voor de vrouwen in de klas werd benadrukt om licht en luchtig te zijn, met het pointe-werk en de techniek, om je gedragen te voelen en de posities te creëren die de mannen zouden manipuleren of verplaatsen. Ik dacht toen: “Huh, interessant, want ik kan ook sterk zijn en ik denk dat ik waarschijnlijk ook iemand anders zou kunnen partneren.” Maar het was al vroeg duidelijk dat we elk een andere weg moesten bewandelen. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in het vervagen van die grenzen en het doorbreken van die hokjes, zowel met mijn eigen dansen als met mijn eigen choreografie. Wanneer we die hokjes niet hebben, welke mogelijkheden staan er dan voor ons open die ballet als techniek al biedt? Ik denk niet dat we het wiel opnieuw hoeven uit te vinden. Ik denk gewoon dat we gender op veel meer uitgebreide manieren moeten begrijpen.
Voordat we praten over jouw initiatief, Queer the Ballet, wil ik je vragen naar de verschillen tussen de manier waarop queer vrouwelijke dansers en queer mannelijke dansers in ballet worden gezien.
Ja, het is anders. Verschillende aspecten van onze identiteit komen op verschillende manieren samen. Als vrouw in ballet merkte ik dat mijn vrouwelijkheid samenging met mijn queer identiteit op een manier die mannelijke dansers om me heen niet op dezelfde manier ervoeren, denk ik. Enerzijds probeer ik mezelf te accepteren en manieren te begrijpen om mijn queerness uit te drukken, maar anderzijds moet ik ook passen binnen dit specifieke beeld van “Wat is vrouwelijk?” Ik herinner me de druk om make-up te dragen tijdens de repetities en er op een bepaalde manier uit te zien, terwijl mannen dat niet hebben. Dus voelde ik me juist geïsoleerd in mijn balletcarrière, omdat hoewel er veel mannen in dansgezelschappen waren die zich identificeerden als queer, ik me heel anders voelde omdat ik te maken had met zoveel schoonheids- en technische normen die mannen niet hebben. Dus ja, het is belangrijk om na te denken over de manieren waarop verschillende persoonlijke identiteiten samenkomen en elkaar beïnvloeden, omdat geen twee mensen precies dezelfde ervaring zullen hebben. Dus veel van het werk dat ik doe is pleiten voor dynamisch inclusieve ruimtes die ruimte laten voor al die verschillende samenkoppelingen van de verschillende identiteiten.
Veelgestelde vragen:
1. Wat is Queer the Ballet?
Queer the Ballet is een baanbrekend initiatief dat het traditionele balletlandschap transformeert door inclusieve ruimtes en dansen te creëren voor queer artiesten. Het doorbreekt traditionele genderrollen en bevordert een meer inclusieve en dynamische dansgemeenschap.
2. Wat is de achtergrond van Adriana Pierce?
Adriana Pierce is een getalenteerde danseres en choreografe die op jonge leeftijd begon met dansen. Ze heeft opgetreden bij gerenommeerde gezelschappen zoals het New York City Ballet en het Miami City Ballet. Naast haar indrukwekkende carrière is ze een visionair leider in de balletgemeenschap.
3. Wat is de missie van Queer the Ballet?
Queer the Ballet herdefinieert niet alleen wat ballet kan zijn, maar biedt ook essentiële representatie voor queer artiesten en publiek. Door middel van voorstellingen, films en betrokkenheid in de gemeenschap bevordert het initiatief een meer inclusieve en diverse dansgemeenschap.
4. Wat was de ervaring van Adriana als queer danseres?
Adriana merkte op dat haar queer identiteit als vrouw in ballet op een andere manier werd ervaren dan queer mannelijke dansers. Ze voelde zich geïsoleerd vanwege de vele normen en verwachtingen met betrekking tot haar vrouwelijkheid en uiterlijk. Dit heeft haar gemotiveerd om ruimte te creëren voor inclusie en diversiteit binnen de balletgemeenschap.
Belangrijke termen:
– Queer: Een term die wordt gebruikt om iemands seksuele oriëntatie en genderidentiteit te beschrijven, buiten de traditionele heteroseksuele normen.
– Ballet: Een gestructureerde dansvorm die vaak wordt uitgevoerd op klassieke muziek en gekenmerkt wordt door technische vaardigheid, elegantie en expressie.
Suggesties voor gerelateerde links:
– <a href="https://www.arts.gov/"National Endowment for the Arts (NEA): De officiële website van de National Endowment for the Arts, waar meer informatie te vinden is over kunst en cultuur in de Verenigde Staten.
– New York City Ballet: De officiële website van het New York City Ballet, een bekend balletgezelschap waar Adriana Pierce op heeft getreden.
– Miami City Ballet: De officiële website van het Miami City Ballet, waar Adriana Pierce zeven jaar lang heeft gedanst.
The source of the article is from the blog lisboatv.pt